ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΕΝΟΤΗΤΑΆρθρο - παρέμβαση: Μήπως τελικά ζούμε τον πολιτικό μας μεσαίωνα;
Η χώρα μας διέρχεται εδώ και αρκετά χρόνια μια κρίση που κατά τη γνώμη μου είναι πρωτίστως πολιτική. Για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η χώρα σχεδόν χρεοκόπησε και το σημαντικότερο είναι ότι είναι καταδικασμένη για πολλά χρόνια σε οικονομική, αλλά και σε κοινωνική υπανάπτυξη, εάν το πολιτικό μας σύστημα δεν αλλάξει νοοτροπία. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει ο λαός μας με την ενεργό συμμετοχή του να απαιτήσει να εκτελούνται τα αυτονόητα. Πρέπει ο λαός μας να σταματήσει να αναλίσκεται στα επουσιώδη που το επικοινωνιακό πολιτικό σύστημα κατασκευάζει και να επικεντρωθεί στα ουσιώδη.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
1.Επένδυση στο ελληνικό:
Συζητάμε εδώ και χρόνια αν πρέπει να γίνει. Να γίνει λένε κάποιοι, αλλά να τηρηθεί η νομιμότητα. Να γίνει με κάθε κόστος και να παρακαμφθούν χωρίς καμία συστολή όλες οι νομοθετικές δυσκαμψίες, ανταπαντά η άλλη πλευρά. Δεν το θέλουμε λένε κάποιοι άλλοι, αλλά τι να κάνουμε πρέπει να προχωρήσουμε γιατί δεσμευόμαστε από το μνημόνιο.
Φυσικά όπως καταλαβαίνετε όλα τα παραπάνω δείχνουν το ψυχολογικό παραλήρημα της χώρας. Βασική διάγνωση για πολλές ψυχασθένειες είναι η απουσία προτεραιότητας των πραγμάτων. Όλα τα πράγματα έχουν μια αρχή και ένα τέλος, αλλά και μια συγκεκριμένη χρονική διάρκεια αποπεράτωσης των σταδίων εκτέλεσης. Ελέγχουμε στο χρόνο που πρέπει τους όρους νομιμότητας, τηρούμε τα θεσμικώς προβλεπόμενα και προχωράμε. Απλά πράγματα και απλές λύσεις. Η πιο επικίνδυνη ασθένεια του πολιτικού μας συστήματος που μας βασανίζει εδώ και δεκαετίες και μας χρεοκόπησε άλλωστε, είναι το δόγμα: «άστο, βλέπουμε από τον άλλο μήνα». Οι καταληκτικές ημερομηνίες είναι ότι πιο μισητό υπάρχει για τους περισσότερους έλληνες πολιτικούς. Έτσι όμως η χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά. Θα μένει πάντα πίσω και θα οδηγείται, είτε σας αρέσει, είτε όχι, στον κοινωνικό αφανισμό.
2.Μας συμβαίνει ένα οικολογικό ατύχημα ή περιβαλλοντολογική καταστροφή (πρόσφατες πυρκαγιές, ρύπανση Σαρωνικού). Ούτε σε αυτό συμφωνούμε και αμέσως αρχίζουν τα όργανα: Να παραιτηθεί η κυβέρνηση και ο υπουργός. Εμείς θα τα κάναμε καλύτερα. Κρύβετε την αλήθεια, κάποιο σκάνδαλο υπάρχει. Θυμάστε τι κάνατε εσείς όταν κυβερνούσατε;
Τα παραπάνω επίσης συνιστούν ένα ακόμα σημαντικό ψυχιατρικό πρόβλημα της σημερινής ελληνικής πολιτικής σκηνής. Αντί να δούμε το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσουμε, έτσι ώστε οι έλληνες πολίτες να μην το βιώσουν ξανά, γιατί οι έλληνες πολίτες μένουν, ενώ οι πολιτικοί φεύγουν, τσακωνόμαστε για κάνα μήνα και πάλι στα ίδια ερχόμαστε. Τα δάση όμως θα είναι καμένα, οι παραλίες μας μολυσμένες και η ζωή όλων μας δηλητηριασμένη. Δε μπορεί να μη μπορούμε να βρούμε λύσεις εν έτος 2017. Δε μπορεί να μετατρέπουμε τη ζωή των πολιτών, αλλά και των παιδιών μας, σε μικροπολιτική.
Δε μπορεί να συνεχίσουμε έτσι.
Τελειώνω με ένα τρίτο παράδειγμα.
Τι προβλήματα έχουμε αυτή τη στιγμή στη χώρα; Πολλά.
Ποια είναι τα κύρια; Δάνεια, μείωση συντάξεων, ανεργία, νεανική μετανάστευση, υπερφορολόγηση, μεταναστευτικό, υπογεννητικότητα, γραφειοκρατία που εμποδίζει την επιχειρηματικότητα και πολλά άλλα φυσικά. Ποιος φορέας τα αντιμετωπίζει; Ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο που έχουμε ή πρέπει να βελτιώσουμε για να οδηγηθούμε σιγά – σιγά στη λύση τους; Μήπως για ορισμένα από αυτά να επιδιώξουμε λύσεις με την όσο το δυνατόν ευρύτερη συναίνεση του πολιτικού συστήματος; Μήπως να προτάξουμε αυτές τις λύσεις ενωτικά απέναντι στους «θεσμούς» γιατί διαφορετικά η χώρα χάνεται στην άβυσσο ή μήπως είναι καλύτερο να κάνουμε εξεταστικές για να εξιχνιάσουμε τι είπε ο Α πολιτικός με ένα ισοβίτη;
Μήπως να διαμορφώσουμε το θεσμικό πλαίσιο ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας ή μήπως να βγάζουμε φωτογραφίες δείχνοντας κάποιους πολιτικούς να κάνουν ψώνια;
Μήπως να ολοκληρώσουμε τα στάδια που απαιτούνται για να γίνει στα πλαίσια που θέτει ο νόμος μια επένδυση ή μήπως να καθυστερούμε για να αιτιολογούμε την εσωτερική μας «ταξική πάλη»;
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν έχει πρόβλημα να δει ποια είναι τα πιο σημαντικά, χωρίς αυτό να σημαίνει για να μη γίνονται παρεξηγήσεις, ότι δεν πρέπει να εξιχνιάζονται και να αξιολογούνται τα πάντα επί του δημοσίου βίου. Όμως πρέπει να βάλουμε προτεραιότητες, γιατί η χώρα δε μπορεί να χάνεται στα «μήπως». Αν συμβεί αυτό, τότε ένα «μήπως» δυστυχώς μάς περιμένει όλους.
Μήπως οι γενιές που έρχονται πρέπει να μας αρχίσουν στις «μεσαιωνικές» καρπαζιές;
Η απάντηση όπως καταλαβαίνετε είναι «ΝΑΙ» και είναι η πιο σίγουρη απάντηση που δόθηκε ποτέ!
ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ
|
|
|
| Προέλευση: usay.gr | |
|
Δεν βρέθηκαν σχόλια. Γίνε ο πρώτος που θα δημοσιεύσει |
