ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΕΝΟΤΗΤΑΟ Στέφανος Κόκκαλης γράφει : " Φώτα πορείας " ...
Ακούω τη βροχή να σκάει πάνω στο μαρμάρινο τραπέζι της βεράντας και νιώθω πως μοιάζει τόσο πολύ με το απαλό κυματάκι σε μια ακρογιαλιά
Οι ήχοι του νερού είναι τόσο κοντά τελικά όσο και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες
Μικρές διαφορές για να μπορούμε και να συνυπάρξουμε αλλά και να κάνουμε χωρίς αυτές
Μήπως τελικά όλο αυτό το σύστημα γύρω μας διέπεται από μια ισορροπία τόσο εύθραυστη , τόσο συννεφιασμένη και ηλιόλουστη έτσι απλά για να διεγείρει τον εσωτερικό μας κόσμο με τις αντιθέσεις της
Οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη σαν μια λούπα μαγικά διαφορετική
Νυστάζω πολύ σήμερα
Ίσως να χρειάζομαι χρόνο για να ονειρευτώ
Ίσως να χρειάζομαι χρόνο να αναθεωρήσω
Ίσως πάλι να θέλω να ξεφύγω από την σκληρότητα της ρεαλιστικής μου όρασης
Εσύ άραγε έχεις σκεφτεί ποτέ σου πόσο εφικτά θα μπορούσαν να είναι τα όνειρα σου ?
Σου λείπει η έκπληξη ή η τάξη ?
Η δημιουργία αναζωπυρώνει την επιθυμία.
Επιθυμούμε
Διεκδικώ αυτό που μου ανήκει όπως κι εσύ.
Ένας αιώνιος αγώνας.
Τα μάτια μου κουράστηκαν,
Ίσως η επανάληψη κουράζει το βλέμμα τελικά
Η επανάληψη του περιττού , του ανώφελου
Τι είναι όμως ωφέλιμο για τον καθένα μας?
Αδράνεια
Κενό
Αναποφασιστικότητα
Μη μου πεις πως όλα αυτά σου είναι άγνωστα?
Μη μου πεις πως δεν «βυθίστηκες» ποτέ κάπου εκεί ?
Ο ίδιος μας ο εαυτός
Ο Άγγελος και ο Διάβολος μαζί
Το δίκιο και το άδικο
Το όμορφο και το άσχημο
Οι γέννες απανωτές και αλλόκοτες
Ο ίδιος μας ο εαυτός μια μηχανή ασταμάτητης παραγωγής συναισθημάτων ιδεών και απόβλητων ταυτόχρονα
Η δημιουργία μαζί με τη χωματερή
Κι εμείς να πρέπει να επιβιώσουμε μαζί του
Να σταθούμε δίπλα του
Πιστεύεις άραγε στην ύπαρξη του Δημιουργού σου ?
Πιστεύεις στο Ανώτερο στήριγμα που μας έχει δοθεί ?
Όσο τα χρόνια περνούν τόσο οι απορίες γίνονται πιο πολύπλοκες και πιο αναπάντητες
Όλο και πιο πολλά διλλήματα και ερωτηματικά απαιτούν αποφάσεις κάτι σαν σχολική ύλη σε καιρό εξετάσεων
Έφτασα μήπως στο τέλος?
Δεν μας έμαθε κανείς πώς να περπατήσουμε το βίο μας
Δεν μας έμαθε κανείς πώς να λύνουμε τα ερωτηματικά μας
Δεν μας έδειξε κανείς τις κακοτοπιές που πρέπει να αποφύγουμε
Θύματα ενός αδιάφορου Πλάστη άραγε ?
Γιατί θέλω να προλάβω και τι ?
Δεν ελπίζω σε καμία συνέχεια δηλαδή
Πιστεύω μόνο αυτό που βλέπω χωρίς να προετοιμάζω το εσωτερικό μου ίδιο
Η Ζωή
Μια ατελείωτη προετοιμασία μέχρι το τέλος
Ένα άγχος με ημερομηνία λήξης
Αυτό ήταν μόνο δηλαδή ?
Μήπως είναι τελικά το πάντα μας , το πριν το μετά το αιώνιο ή το απέραντο
Μήπως είναι η λέξη – αίσθηση που δεν έχει ακόμα εφεύρει το λεξιλόγιο μας?
Ατελείς απορίες
Ατελείς ιστορίες
Ατελείς πορείες
Άραγε , η δική μας «ολοκλήρωση» ήταν ποτέ στο χέρι μας ?
Καλή εβδομάδα φίλοι μου !
Μια κινηματογραφική ταινία είναι η ζωή μας
Με ρυθμό
Με συναίσθημα
Με φώτα
Με μουσική
Με συγκίνηση
Με γέλιο
Με περιπέτεια
Με σεξ
Με φινάλε
Περπάτησε το κόκκινο χαλί σου λοιπόν…
|
|
|
|
Δεν βρέθηκαν σχόλια. Γίνε ο πρώτος που θα δημοσιεύσει |
