ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΕΝΟΤΗΤΑΟ Στέφανος Κόκκαλης γράφει : " Ανατομία ενός άλλοθι " ....
Κάλπη, κάλπικος , κάλπης
Τόσες έννοιες τόσο κοντινές και τόσο διαφορετικές για ένα μήνυμα
Μια απόφαση
Δικαιολογίες και άλλοθι παγιδευμένα σε ένα κουτί
Επικυρωμένα ψηφοδέλτια κάτω από τη μεγάλη αγκαλιά μιας Δημοκρατίας αμφίβολης
Μιας Δημοκρατίας παρασκηνίων
Μιας Δημοκρατίας ίντριγκας
Ατελείωτα ίδια χρόνια , ίδια λόγια απλά διαφορετικά πρόσωπα
Ίδιες συζητήσεις , ίδιες αντιπαραθέσεις , ίδιες συμφωνίες
Ίδιες ανάγκες , ίδια συμφέροντα
Ποιοί είμαστε τελικά?
Πόσο ίδιοι και πόσο διαφορετικοί
Πόσο παλιοί και πόσο καινούργιοι
Πόσο έντιμοι και πόσο ανέντιμοι
Πόσο δικό μας νιώθουμε αυτό το χώμα που πατάμε
Πόσο «Έλληνες» είμαστε
Πόσο απαραίτητα είναι όλα αυτά
Γιατί τόση δηθενιά και κεκαλυμμένα λόγια για το αυτονόητο
Ο καθένας μας θέλει το δικό του καλό
Είμαστε όλοι θλιβερές μονάδες συμφέροντος
Σε εξαγριώνει το ξέρω
Νιώθεις αδικημένος , το γνωρίζω
Αλλά βαθιά μέσα σου ξέρεις
Ακόμα κι εσύ ο πιο «διαφορετικός» ο πιο «μη-κανονικός» όπως θέλεις να σε αναφέρουν ακόμα κι εκεί για να ξεχωρίζεις, ακόμα κι εσύ ξέρεις
Θέλεις το δικό σου συμφέρον
Νομοτελειακά αυτό δεν μπορεί να συμβεί λοιπόν
Θα εξυπηρετηθούν πρώτα οι εξυπνότεροι?
Οι ισχυρότεροι?
Οι πιο πονηροί?
Οι πιο μέσα στα πράγματα?
Πάντως ποτέ δεν «βολεύονται» όλοι
Δεν υπάρχει αρκετό παντεσπάνι για όλες τις Μαρίες Αντουανέτες αγαπητοί μου.
Το παντεσπάνι πάντα ήταν για λίγους
Και οι λίγοι δεν έχουν χρώμα και ιδέες
Οι λίγοι δεν είναι αριστεροί και δεξιοί
Οι λίγοι δεν είναι μπλε, ροζ , πράσινοι και το υπόλοιπο ουράνιο τόξο
Οι λίγοι είναι πάντα και παντού
Οι αμέσως επόμενοι από τους λίγους λοιπόν είναι μια τάξη οικονομικής αστικής ελίτ που περιμένει με ενδιαφέρον και αγωνία τα πρώτα «αποφάγια» των λίγων
Βλέπεις κάπου εκεί εσένα?
Διακρίνεις την πιθανότητα εσύ που κουνάς τη σημαία, εσύ με το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο πίσω από το παραβάν, εσύ που έρχεσαι στα χέρια στην πλατεία του χωριού με τον απέναντι σου , εσύ που διαδηλώνεις με τις πολύχρωμες σημαίες βαμμένος και ντυμένος τραγουδίστρια της Γιουροβίζιον, εσύ που φοράς το καλσόν στο κεφάλι με τα τεράστια μπράτσα και το « Η ταν η επι τας» χαραγμένο στο τεράστιο σβέρκο σου ζώο της πρωτεΐνης και των αναβολικών
Για ποιόν ζείτε?
Για ποιόν δουλεύετε τελικά?
Ξέρετε?
Θα ήθελα να μου πείτε γιατί πραγματικά θα ήθελα κι εγώ να ανήκω κάπου
Ποιος σας πείθει?
Ποια δύναμη σας ωθεί στην Πίστη σας?
Στην οποιαδήποτε Πίστη
Η ιδεολογία της μούφας
Η ιδεολογία του μάταιου
Μάζα και φασαρία παντού
Μάζα και φασαρία σε όλα τα χρώματα
Σε όλα τα κόμματα
Δε θα με πείσεις λοιπόν
Έχω όραση και μπορώ να διακρίνω
Κι εσύ μπορείς να διακρίνεις
Εγώ λοιπόν δεν ήρθα εδώ για τα «κοκαλάκια» που θα μου πετάξουν
Εγώ δεν ήρθα εδώ για να «φάω» από τα αποφάγια σου ούτε καν από το δικό σου φαγητό
Σε καταλαβαίνω,
Καταλαβαίνω τον μάταιο αγώνα σου
Καταλαβαίνω τις «άκρες» σου
Καταλαβαίνω τα συμφέροντα σου
Καταλαβαίνω την τσέπη σου
Καταλαβαίνω τους τραπεζικούς σου λογαριασμούς
Απλά δεν μπορείς να με πείσεις εμένα
Πάντα μου άρεσαν τα χρώματα
Απλά βαριόμουν τη ζωγραφική
Καλή εβδομάδα φίλοι μου!
Αυτή η μελωδία ηχούσε στα αυτιά μου από το πρωί
Κάτι σαν προειδοποίηση
Σαν αναπόληση
Παρελθόν και μέλλον ίδιο
Μόλις κλείσει η αυλαία παίζεται το έργο
Πράξεις ίδιες
Τρίτο κουδούνι
|
|
|
|
Δεν βρέθηκαν σχόλια. Γίνε ο πρώτος που θα δημοσιεύσει |
