ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΕΝΟΤΗΤΑΜάτι: Ένα χρόνο μετά, πέντε «βόμβες» απειλούν με νέο πύρινο εφιάλτη
Aνοχύρωτοι µπροστά στον κίνδυνο των δασικών πυρκαγιών αλλά και των αδυναµιών στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών παραµένουν εκατοντάδες µικροί και µεγάλοι οικισµοί στη χώρα έναν χρόνο µετά την πύρινη τραγωδία στο Μάτι, η οποία άφησε πίσω της 102 νεκρούς. Αν και οι χρόνιες πολεοδοµικές στρεβλώσεις εντοπίζονται συγκεντρωµένες στους εκτός σχεδίου οικισµούς, δεν είναι λίγοι και εκείνοι που αν και έχουν ενταχθεί στο σχέδιο πόλης δεν διαθέτουν επαρκείς διόδους διαφυγής και συχνά έχουν κατάφυτους ή πολύ στενούς δρόµους.
Την ίδια στιγµή όλοι οι επιστήµονες συµφωνούν ότι ο κίνδυνος µιας νέας τραγωδίας δεν έχει αποσοβηθεί εξαιτίας πέντε λόγων:
- Της κλιµατικής αλλαγής, η οποία αναµένεται να προκαλεί συχνότερα ακραία καιρικά φαινόµενα.
- Της άναρχης και αυθαίρετης δόµησης ειδικά σε περιοχές µείξης δάσους-οικισµού, η οποία δεν έχει αφήσει πλατείες και ανοιχτούς χώρους συγκέντρωσης του πληθυσµού σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Παράλληλα συχνά -όπως συνέβη και στην περίπτωση της περσινής τραγωδίας- δεν υπάρχουν δίοδοι διαφυγής, ενώ και οι διελεύσεις προς τη θάλασσα είναι φραγµένες. Μεγαλύτερη τρωτότητα εµφανίζουν οι παλαιότερες αυθαίρετες κατασκευές, οι οποίες δεν έχουν άδεια και έχουν ανοικοδοµηθεί µε πρόχειρα υλικά.
- Της υποχρηµατοδότησης του τοµέα πρόληψης, µε την παράλληλη έλλειψη ολοκληρωµένων σχεδίων ετοιµότητας σε τοπικό επίπεδο.
- Της γραφειοκρατίας, η οποία µπορεί να τορπιλίσει ακόµα και το καλύτερο σχέδιο Πολιτικής Προστασίας, προκαλώντας κοµφούζιο στη συνεργασία µεταξύ των συναρµόδιων φορέων που µπορεί να στοιχίσει και ανθρώπινες ζωές.
- Της υπερεκτίµησης των εναερίων µέσων πυρόσβεσης συγκριτικά µε τα επίγεια.
Χαρακτηριστικό της γραφειοκρατίας, όπως επισηµαίνεται και στο πόρισµα της Επιτροπής Γκολντάµερ, είναι ότι στο ζήτηµα της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών εµπλέκονται περί τους 45 φορείς, ενώ στο θέµα της καταστολής 17, υπαγόµενοι σε έξι διαφορετικά υπουργεία!
Τα µέλη της Επιτροπής µάλιστα αναµένεται να ζητήσουν αµέσως συνάντηση µε τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, προκειµένου τα µέτρα που έχουν προταθεί στο πόρισµά τους να µπουν αµέσως σε τροχιά υλοποίησης.«Ενας σεισµός δεν µπορεί να αποφευχθεί, ούτε να τροποποιηθεί η ένταση του φαινοµένου. Με τη δασική πυρκαγιά όµως τα πράγµατα είναι πολύ διαφορετικά. Η πρόληψη και η ετοιµότητα παίζουν πολύ βασικό ρόλο» εξηγεί ο δασολόγος και µέλος της Επιτροπής, Γιάννης Μητσόπουλος.
Παρ’ όλα αυτά οι χάρτες στατικού κινδύνου πυρκαγιών έχουν να αναθεωρηθούν πάνω από τρεις δεκαετίες. Βάσει της ανάλυσης των στοιχείων της περιόδου 1984-2009, έξι νοµοί της Ελλάδας φαίνεται ότι βρίσκονται στο «κόκκινο» ως προς τον κίνδυνο πυρκαγιάς: «Σε έξι νοµούς (11,76% επί του συνόλου) παρουσιάζεται εξαιρετικά υψηλός κίνδυνος (Ιωαννίνων, Κεφαλληνίας, Ηλείας και Ευβοίας) έως και πολύ υψηλός (Αττικής και Μεσσηνίας) κίνδυνος εκδήλωσης πυρκαγιών. Εννέα νοµοί χαρακτηρίζονται ως υψηλού κινδύνου (Αιτωλοακαρνανίας, Χανίων, Θεσπρωτίας, Φθιώτιδας, Γρεβενών, Κέρκυρας, Λάρισας, Αχαΐας και Μαγνησίας), ενώ οι υπόλοιποι που αντιστοιχούν σε 70,59% της έκτασης έχουν µέτριο ή χαµηλό κίνδυνο», σηµειώνεται στο πόρισµα.
Στο διάστηµα που πέρασε από τη φονική πυρκαγιά ετοιµάστηκε νέο θεσµικό πλαίσιο για τον ρόλο και τη λειτουργία της Πολιτικής Προστασίας. Το σχέδιο είχε τεθεί προ µηνών σε διαβούλευση, ωστόσο δεν κατάφερε ποτέ να εισέλθει προς ψήφιση στη Βουλή, ενώ πλέον θεωρείται βέβαιον ότι θα αναθεωρηθεί εκ νέου.
Βασικός παράγοντας κινδύνου στη χώρα παραµένει η µείξη δάσους-οικισµού, η οποία αποτελεί ένα συχνό µοτίβο στην Ελλάδα που δηµιουργήθηκε σταδιακά µετά τη Μεταπολίτευση, ειδικά σε περιοχές γύρω από την Αττική εξαιτίας κυρίως της εσωτερικής µετανάστευσης. Οι περιοχές αυτές θεωρούνται παγκοσµίως ως οι πλέον επικίνδυνες για την απώλεια ανθρώπινων ζωών σε περίπτωση πυρκαγιάς. Η σηµαντικότερη επέκταση των οικισµών έχει γίνει µε κέντρο βάρους την Αττική, στη Στερεά Ελλάδα και την Ανατολική Πελοπόννησο.
Παράλληλα, ένα σηµαντικό ποσοστό παλαιών χωραφιών έχει εγκαταλειφθεί και µε το πέρασµα των χρόνων έχει δασωθεί, µε αποτέλεσµα η βλάστηση αυτή να αποτελεί µια εξαιρετικά εύφλεκτη ύλη. Και αυτό σε συνδυασµό µε το γεγονός ότι και τα δάση έχουν εγκαταλειφθεί από τους ανθρώπους που παλαιότερα δούλευαν σε αυτά. Σε προηγούµενες δεκαετίες η ύπαρξη µελισσοκόµων, ρητινοκαλλιεργητών κ.ά. σταµατούσε αρκετές πυρκαγιές εν τη γενέσει τους.
Ωστόσο, παρά την περσινή τραγωδία, λίγα φαίνεται ότι έχουν γίνει ώστε να οχυρωθεί περισσότερο ο πληθυσµός, όπως επισηµαίνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο καθηγητής του Πανεπιστηµίου Αθηνών και πρόεδρος του ΟΑΣΠ, Ευθύµιος Λέκκας: «Υπάρχουν ορισµένες εξαιρέσεις σε επίπεδο περιφερειών και δήµων, µε πρωτοβουλίες που είχαν ξεκινήσει παλαιότερα. Συνολικά όµως δεν έχουµε προχωρήσει» τονίζει επαναφέροντας την πρότασή του για την ανάγκη δηµιουργίας αντιπληµµυρικού και αντιπυρικού κανονισµού.
Πηγή Εφημερίδα Έθνος
|
|
|
|
Δεν βρέθηκαν σχόλια. Γίνε ο πρώτος που θα δημοσιεύσει |
