Πέθανε η μητέρα της ηθοποιού Ευδοκίας Ρουμελιώτη - Οργή της οικογένειας

• 06/09/2012 - LIFESTYLE
• |

ηθοποιός σχεδόν τρεις μήνες μετά το γάμο της με τον Νικηφόρο Χαραγκιώνη, έχασε την πολυαγαπημένη της μητέρα, Βασιλική.

Όλα ξεκίνησαν την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου, όταν η 59χρονη μητέρα της ηθοποιού, έπεσε από τις σκάλες. Από το χτύπημα, η γυναίκα υπέστη σοβαρό τραυματισμό στην σπονδυλική στήλη και στα πλευρά. Παρόλο που μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, και οι γιατροί έκαναν ο,τι μπορούσαν, δεν μπόρεσε ν΄αντιμετωπιστεί η σοβαρή εσωτερική αιμορραγία.

Τέσσερις μέρες μετά το τραγικό ατύχημα, η μητέρα της Ευδοκίας Ρουμελιώτη, κατέληξε σήμερα το πρωί.
Την είδηση του θανάτου της, ανακοίνωσε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook, ο αδερφός της ηθοποιού και δημοσιογράφος, Γιώργος Ρουμελιώτης, γνωστοποιώντας παράλληλα, πως η μητέρα του επιθυμούσε μετά θάνατον, να γίνει δωρεά των οργάνων της.

Τραγική ειρωνία; η ηθοποιός είχε αναβάλει τον γάμο της με τον σύζυγο της, καθώς λίγο καιρό πριν είχε «φύγει» από τη ζωή και η δική του μητέρα!
 

To σπαρακτικό μήνυμα του δημοσιογράφου Γιώργου Ρουμελιώτη για τον ξαφνικό και τραγικό χαμό της μητέρα του, είναι το παρακάτω:
«Αρκεί μια στιγμη ν αλλάξει την ζωη μας για παντα. Πολλές στιγμές σημαδεύουν την πορεία μας αλλα μια, μόνο μια, την αλλάζει ξαφνικά για παντα! Μεσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ο Θεός ; κάποιος θεός ; καποια ανώτερη δυναμη ; το καρμα ;

Ολοι συνωμοτουν και παίρνουν μια πολυ σκληρή απόφαση! Άδικη! Αδιανόητη για να την συλλάβει ο ανθρώπινος νους... Τους συγγραφείς ομως του σεναρίου της ζωής μας δεν τους γνωρίζω, δεν κατανοώ τα κριτήρια των αποφάσεων τους, δεν πιστεύω στην μοίρα αλλα είμαι σίγουρος πια οτι δεν την οριζω, παρα στο ελάχιστο...

Υπάρχουν ομως άνθρωποι που πραγματικα ορίζουν την μοίρα των συνανθρώπων τους, συνειδητά η ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ.
Ίσως να ειναι ηλίθιοι, ίσως άχρηστοι, ισως απλα κακοι σε οτι επιλέγουν να καταπιαστουν, σιγουρα ομως ειναι εγκληματίες...
Μπορω να δεχθώ, εστω και δυσκολα, την συνωμοσία του σύμπαντος που κρινει τις ζωες μας, όχι ομως την συνωμοσία των ηλιθιων που στερούν την ελπίδα των ανθρωπων.

Είμαι υποχρεωμένος να τους σταματήσω με όλες μου τις δυνάμεις!
Τωρα προεχει να αποχαιρέτησω οτι πολυτιμότερο είχα, περήφανα, με δυναμη ψυχής, της δικής της ψυχής που θα μείνει αθανατη.
Άλλωστε η ιδια επέλεξε να να μείνει ανάμεσα μας, προσφέροντας ζωη με την ζωη της.

Επέλεξε να δωσει ελπίδα σε ανθρωπους που δεν γνώρισε ποτε της, την ελπίδα που της στέρησαν μια χούφτα ηλίθιοι, τους οποίους ομως εγω δεν συγχωρώ.
Αντίο Βασουλα μου....»