ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΕΝΟΤΗΤΑΤο Newspistol.gr πάει Θέατρο : Στην παράσταση " Κάποιος να με προσέχει " !
Δεν μου έχει τύχει πολλές φορές να πάω να δω μία παράσταση δύο φορές… τη συγκεκριμένη όμως θέλω να τη δω ακόμα περισσότερες.
Λίβανος τέλη του ’80. Τρεις άντρες, ένας Αμερικάνος ψυχίατρος, ένας Ιρλανδός δημοσιογράφος και ένας Άγγλος καθηγητής λογοτεχνίας, βρέθηκαν , για δικούς του λόγους ο καθένας, στο Λίβανο. Στο Λίβανο που ποτέ δεν ησυχάζει, που η Ειρήνη είναι δύσκολο να τον αγγίξει. Παρόλο που δεν ήταν στρατιώτες, τους απήγαγαν και τους έκλεισαν σ ένα σκοτεινό κελί ως ομήρους.
Ο πρώτος «τυχερός» ήταν ο Άνταμ ο Αμερικάνος (Δημήτρης Παπαγεωργίου), ένας όμηρος τρόπαιο… Ο Άνταμ κουβαλάει την αμερικανιά , είναι σκληρός και κυνικός. Γυμνάζεται με μανία, για να μην τρελαθεί ή μήπως για να μη χαλαρώσει το σώμα του , το κέλυφος της ψυχής του? Έμεινε δυο μήνες μόνος του διαβάζοντας τη Βίβλο και το Κοράνι , παλεύοντας να μη λυγίσει.
Ο δεύτερος είναι ο Έντουαρτ ο Ιρλανδός (Αντίνοος Αλμπάνης) , ο υπερκινητικός χιουμορίστας… Μιλάει συνέχεια, πειράζει τον Ανταμ και τον Μάικλ , με τη φαντασία του φτιάχνει ταινίες, πίνει και διασκεδάζει σε κλαμπ, πετάει, κι έτσι δραπετεύει , για να μη λυγίσει.
Ο τρίτος είναι ο Μάικλ ο Άγγλος (Σωτήρης Σκαντζίκας), ο γλυκός καθώς πρέπει καθηγητής… Πενθεί για τις ατυχίες του, διατηρεί τους καλούς του τρόπους και με όλο το Αγγλικό του φλέγμα συμμετέχει στα παιχνίδια επιβίωσης των συγκατοίκων του, για να μη λυγίσει.
«Άφησέ με να σου δείξω ό,τι χειρότερο έχω μέσα μου κι εγώ θα σ’ αφήσω να μου δείξεις ό,τι χειρότερο έχεις μέσα σου. Μόνο έτσι δεν θα καταφέρουν να μας σπάσουν»….πόση αλήθεια σ’ αυτή τη φράση!! Αν δείξουμε το χειρότερό μας εαυτό στον άλλον , δεν φοβόμαστε να τον αντιμετωπίσουμε, και αν γνωρίσουμε το χειρότερο εαυτό του άλλου μόνο το καλύτερο έχουμε να περιμένουμε από αυτόν.
Οι τρεις χαρακτήρες, παρόλο που ξεκινούν από διαφορετικές κουλτούρες, καθόλου φιλικές η μία με την άλλη, τελικά δένονται με άρρηκτα δεσμά, πιο δυνατά από τις αλυσίδες τους. Η ανάγκη για επιβίωση, ο κοινός εχθρός , η ίδια άδικη μοίρα που τους έφερε στο ίδιο κελί , νικάνε τις διαφορές , χωρίς να αλλοιώνουν τις προσωπικότητές τους. Ζουν ο ένας για τον άλλον , την κάθε στιγμή, παλεύοντας να μην τους δουν να κλαίνε… για να μην τους νικήσουν.
Μία παράσταση που δεν έχει φαντεζί κοστούμια, ούτε περίπλοκα σκηνικά. Τα ρούχα είναι ρεαλιστικά και οι αλλαγές τους καταδεικνύουν τη φθορά. Το σκηνικό λιτό και απέριττο, τα 3 στρώματα αρκούν για να γιορτάσουν πίνοντας σ ένα μπαρ, ή να πετάξουν μ’ ένα ιπτάμενο αμάξι ή ακόμα και για να γίνουν το μνήμα του πατέρα… Ο φωτισμός εξαιρετικός , παίζει με τις σκιές και το εκτυφλωτικό φως , το εχθρικό, ακολουθεί την ψυχολογία των ηρώων μας.
Η Αθανασία Καραγιαννοπούλου είναι ένα υπερταλαντούχο πλάσμα, την αγάπησα ιδιαίτερα όταν είδα τον Αρχιμάστορα του Σόλνες και λάτρεψα , εκτός από τη σκηνοθετική της ευφυία , τις μουσικές της επιλογές. Έτσι και σ αυτή την παράσταση, η μουσική είναι ο τέταρτος ηθοποιός, είναι η αγκαλιά που παίρνει το θεατή και τον τοποθετεί μέσα στο κελί. Οι νότες συντονίζονται με τους χτύπους της καρδιάς μας, στο δράμα, στο γέλιο, στην αγωνία και τη θλίψη. Το ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ακουμπάει όλα τις χορδές των συναισθημάτων μ έναν τρόπο εθιστικό…. Γι αυτό και συστήνω ανεπιφύλακτα να το δείτε, όχι μία φορά….
Θέατρο Βεάκη
|
|
|
|
Δεν βρέθηκαν σχόλια. Γίνε ο πρώτος που θα δημοσιεύσει |
