Ελένη Τσολάκη: " Είσαι το λιμάνι μου. Ο φύλακας άγγελός μου " ! Τα λόγια που συγκινούν !

Πολύ με συγκίνησαν τα λόγια της Ελένης Τσολάκη χθες το μεσημέρι για την μαμά της. Αληθινά, όμορφα μέσα απο την καρδιά της. Μαζί με μια φωτογραφία που ήταν ένα λουλούδια θέλησε να της στείλει δημόσια την αγάπη της και την ευχή της να είναι πάντα καλά ! 

Αγαπημένη μαμά μου, 
Έτσι μ' αρέσει να σε λέω.Μαμά μου.Ποτέ δεν μου άρεσε το μητέρα, μου έκρυβε μια τυπικότητα που εσύ δεν έχεις.Μάνα.Ούτε έτσι μπόρεσα να σε πω ποτέ.Μου φαινόταν κάπως "αγορίστικό".Μαμά.Δυο συλλαβές μικρές αλλά με τόσο μεγάλο νόημα.Τόση μεγάλη ουσία.'Ετσι θα σε λέω σ' αυτό το γράμμα λοιπόν.Μαμά μου.Γιατί είσαι η δική μου μαμά, το δικό μου κομμάτι, η δική μου αλήθεια.
Ζω.Αναπνέω.Μεγαλώνω.Χαίρομαι. Γελάω.Μετανιώνω.Πέφτω. Σηκώνομαι.Ζω μαμά μου και ζω όλα αυτά μόνο χάρη σε σένα.Σε σένα που με τόση αγάπη με έφερες σ' αυτή τη ζωή και σε σένα που με ακόμα περισσότερη αγάπη συνεχίζεις να με κρατάς όρθια στη ζωή.Ακούραστη μαμά μου.Αλήθεια θέλω να στο ρωτήσω χρόνια τώρα.Δεν κουράστηκες ποτέ μαμά μου;
Δεν κουράζεσαι ποτέ;Πως αντέχεις τόσα χρόνια;Δεν έχεις πει ποτέ φτάνει.Δεν μπορώ να καταλάβω.Ξέρω πως λένε για τις μανούλες όλου του κόσμου πως μόνο εκείνες απο την απέραντη αγάπη που νιώθουν για τα παιδιά τους αντέχουν πάντα.Αλλά συνεχίζω να απορώ.Δεν σου έκανα ποτέ κάτι για να θυμώσεις;Δεν σε απογοήτευσα ποτέ για να πικραθείς, δεν σου εξάντλησα ποτέ την υπομονή;Δεν γίνεται ποτέ να μην έχεις χάσει το χαμόγελο, την αγάπη σου, την υπομονή σου.Δεν γίνεται.Δεν μπορώ να καταλάβω.
Θυμάμαι.
Πιτσιρίκι να έχεις την ίδια αγωνία κάθε μέρα.Να είμαι καλά.Να χαμογελάω, να μαθαίνω, να προχωράω.Μαμά μου, είσαι ακριβώς ίδια για μένα.Ίδια μ ' εκείνη την εικόνα που έχω απο μικρή να με περιμένεις σ' ένα παγκάκι στη γειτονιά να τελειώσω το παιχνίδι μου κ εγώ να μην θέλω, και εσύ να περιμένεις όσο κουρασμένη και αν είσαι μόνο και μόνο για να μην μου χαλάσεις το χατίρι.Ξέρω.Και τώρα περιμένεις με την ίδια υπομονή να τελειώσω τις υποχρεώσεις μου και να σε πάρω εκείνο το τηλέφωνο.Και συνειδητοποιώ ότι τελικά εσύ πάντα περιμένεις εμένα.
Ξέρω.
Μαμά μου, ξέρω.Και εγώ για σένα είμαι πάντα η ίδια.Για σένα είμαι πάντα εκείνο το κοριτσάκι που κρυφά φοράει τα τακούνια σου και χορεύει, που κλαίει όταν δεν του κάνουν τα χατίρια, που πεισμώνει όταν θέλει κάτι να καταφέρει.Το ξέρω.Και να σου πω την αλήθεια.Μ' αρέσει.Μ' αρέσει που μπορώ ακόμα και τώρα σε σένα να βάλω " τα ρούχα " σου και να χορέψω μαζί σου, που μπορώ να τρέξω στην αγκαλιά σου όταν απογοητεύομαι απο το κόσμο, που μπορείς να με ακούς ατελείωτες ώρες και να με συμβουλεύεις με όλη την αγάπη του κόσμου.Και πάλι αναρωτιέμαι μαμά μου.Εσύ δεν κουράζεσαι ποτέ να το κάνεις;
Ζω.
Να γελάς μαζί μου, να πονάς μαζί μου, να ζεις μαζί μου.Πως με καταλαβαίνεις πάντα;Πως γίνεται να ακούς τη φωνή μου και να ξέρεις τη καρδιά μου, πως γίνεται πάντα τα μάτια σου να με κοιτάζουν με τόση ζεστασιά και αγάπη.Πως γίνεται να είσαι τόσο μακριά μου και όμως να σε νιώθω κάθε στιγμή δίπλα μου.Μαμά μου, μάλλον είσαι κάτι μη ανθρώπινο.Δεν γίνεται.Δεν μπορώ να καταλάβω. 
Ευχαριστώ.
Δεν μπορώ να καταλάβω αλλά σ' ευχαριστώ.Σε ευχαριστώ γιατί υπάρχεις.Γιατί μ ' έκανες αυτό που είμαι σήμερα.Σ ευχαριστώ που μ έμαθες να αγαπάω , να δίνω , να μην φοβάμαι.Άραγε τα ήξερες και εσύ απο πάντα όλα αυτά;Άραγε εγώ τα ξέρω για να τα μάθω στα δικά μου παιδάκια αν μου τα φέρει ο Θεός.Και αν δεν τα ξέρω, πως τα μαθαίνεις όλα αυτά;Πάλι δεν μπορώ να καταλάβω.Μάλλον κάτι περίεργο γίνεται.
Μυρίζω.
Σε μυρίζω μαμάμου.Και σε μυρίζω απο τη πρώτη μέρα που γεννήθηκα.Και είναι εκείνη η μυρωδιά που μπορώ να ξεχωρίσω ανάμεσα σε χιλιάδες.Είμαι εκείνη η μυρωδιά που με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής.Που με κάνει να πιστεύω πως μπορώ να τα καταφέρω.Που με κάνει να νιώθω πως θα ξανασηκωθώ.Μαζί σου.Μόνο μ' ένα σου χάδι στα μαλλιά μου και ξέρω πως όλα θα περάσουν.όχι.Αποκλείεται.Είμαι σίγουρη.Είσαι κάτι μαγικό.
Πονάω.
Ξέρεις το πόνο μου.Τον ακούς,Τον δέχεσαι.Όποιος και αν είναι.Είσαι εκεί να επουλώσεις κάθε πληγή, να πεις τη κατάλληλη λέξη , τη σωστή στιγμή.Ξέρω πολλά παο αυτά είναι πράγματα που δεν έχεις ζήσει αλλά μαμά μου, πως γίνεται πάντα να έχεις τη σωστή απάντηση;Πώς σε πιο σχοιλείο σε μαθαίνουν να γίνεσαι μανούλα και να έχεις όλες τις απαντήσεις.Μια ζωή,το ίδιο.Ποτέ δεν με άφησες με καμία απορία.Πάντα είχες και έχεις τη σωστή απάντηση.Θα τρελαθώ.Δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα.
Φεύγω.
Μαμά μου, ακούραστη μαμά μου, υπομονετική μαμά μου, ξεχωριστή μαμά μου.Ποτέ δεν μου χάλασες χατίρι.Πάντα με άφηνες να προσπαθώ, να πολεμώ έντιμα και τίμια.Άραγε εσύ που έμαθες να πολεμάς;Πάλι δεν καταλαβαίνω.Να φεύγω , να γυρίζω, να κθνηγάω τα όνειρα μου.Πότέ δεν μου είπες Μη.Ποτέ.Και σε αγώνες που δεν ήξερες πόσα θα είναι τα τραύματα όταν θα γυρίσω απο αυτούς.Μάλλον όμως ήξερες ότι μπορεί να τα γιατρέψεις όλα.Μάλλον αυτό θα ναι.Ναι.Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό θα ναι.Ήξερες τα όπλα που μου έδινες και ήσουν σίγουρη πως μπορώ να πολεμήσω καλά.Και ότι και αν πάθω θα ναι λίγο, μικρό, ιάσιμο.Μάλλον γι' αυτό έκλαψες όταν έφυγα με αγάπη αλλά και με κατανόηση.Ήξερες ότι έχω γερά όπλα μέσα στο σακίδιο μου.Την αγάπη, την αξιοπρέπεια, και το πείσμα.Ναι θυμάμαι.Τα είχες βάλει στη τσάντα μου πριν μπω στο αμάξι.Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω.
Κάπως αρχίζω να καταλαβαίνω.Είσαι για μένα εκεί πριν απο μένα.Γελάς με το χαμόγελο μου, Κλαις με το δάκρυ μου, πονάς με το πόνο μου.Είσαι παντού για μένα εκεί.Πριν απο μένα για μένα.Και αυτό είναι μοναδικό.όπως μοναδική και πολύτιμη είσαι εσύ για μένα.
Χρόνια πολλά μαμά μου και σ' ευχαριστώ.Για όλα.Για ένα ένα και για όλα μαζί.Είναι ατελείωτα όσα με τόση αγάπη μου έχεις δώσει και ακόμα μου δίνεις.Σ ευχαριστώ που μ' έκανες άνθρωπο.Που μ' έμαθες να κοιτάζω τους άλλους στα μάτια.Μου λείπεις πολύ.Οι κουβέντες μας.Τα γέλια μας.Οι βόλτες μας.Αλλά ξέρεις κάτι...Είσαι μαζί μου, δίπλα μου.
Χρόνια πολλά μαμά μου.Εύχομαι ο Θεός να σ' εέχει πάτα γερή και δυνατή.Είσαι πολύτιμη για μένα και ας ξεχνάω καμιά φορά να στο πω και να στο δείξω.Είσαι το λιμάνι μου και ο φύλακας άγγελος μου.
Σ αγαπώ.