ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΕΝΟΤΗΤΑΟ Στέφανος Κόκκαλης γράφει : " Αιωνιότητες " ....
Προσπαθώ να μην
Νιώθω λίγος
Περιττός
Ασήμαντος
Να μην περιβάλλομαι από τοξικούς
Να μην γίνομαι τοξικός
Να απομακρύνω ότι προσπαθεί να εισβάλλει με αγενή τρόπο στον χώρο μου
Να ελπίζω
Να είμαι αληθινός
Να είμαι και μόνος και μαζί
Να κρατάω τη μέσα μου ισορροπία στα επίπεδα που έχω επιλέξει για μένα
Να είμαι εγωιστής αλλά και το απόλυτο θύμα
Να συνειδητοποιώ τα λάθη μου στην ώρα τους
Να μη χάνω άλλο χρόνο
Μισώ το θάνατο όπως μίσησα πολλές φορές εμένα μέσα από τη ζωή μου
…δεν μου φταίει κανείς
αλλά αρνούμαι να μεταφέρω τις ενοχές οποιουδήποτε άλλου στις καινούργιες μου αποσκευές ότι και να νιώθω γι’ αυτόν
Τις καινούργιες αποσκευές…
Τις παλιές προσπαθώ καιρό τώρα να τις εξαφανίσω και σαν όψη και σαν βάρος
Θέλω να βεβαιωθώ πως θα αρχίσω να φτιάχνω τις καινούργιες μου βαλίτσες από τη στιγμή που άρχισα να μαζεύω – χρεώνομαι οτιδήποτε περιττό
Από εκεί αρχίζει η δική μου δεύτερη εκκίνηση
Αντικρίζω κάθε μέρα και πιο καθαρά το κόστος από αυτό το δεύτερο ξεκίνημα γνωρίζω όμως πως είναι πια μονόδρομος
Η ψυχή ξέρει τις ανάγκες της και ορίζει τις επιθυμίες της
Λέω να την ακούσω
Πάντα λοιπόν θα προσπαθώ να μην
Η θλίψη φέρνει τον ύπνο ή μήπως η ζωή
Είναι ένας τόσο γλυκός τρόπος να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου
Είναι το σφουγγάρι στο γεμάτο ασφυκτικά από εμπειρίες , λάθη, σωστά σχόλια παρατηρήσεις , αποφθέγματα μαυροπίνακα της ζωής
Πρέπει να καθαρίσει ολοκληρωτικά
Ότι ήταν να μείνει είναι ανεξίτηλα χαραγμένο μέσα μας καλά ή κακά
Τα υπόλοιπα δεν πρέπει να υπάρχουν πια
Όρια στους εαυτούς μας και μετά στους άλλους
Η εδώ μας σάρκα δε θέλει ούτε θύματα ούτε θύτες
Η εδώ μας σάρκα θέλει ανθρώπους ενεργούς που ξέρουν να γιατρεύουν τις πληγές τους
Που θέλουν να τις γιατρεύουν
Είμαστε και γιατροί και φιλόσοφοι
Ήρθαμε έτσι
Το βράδυ της Κυριακής φέρνει μια μελαγχολία και μια διάθεση για ανασυγκρότηση
Το βράδυ της Κυριακής είχε τη σιέστα της σιωπής
Τη μουσική των εσωτερικών μας οργάνων και μόνο
Το σώμα ορίζει τη μουσική του
Το σώμα ορίζει το μέχρι που
Μας μεταφέρει μέχρι εκεί που μπορεί
Μετά η ψυχή καλείται να γίνει το «σώμα – σκάφος» του καινούργιου μας ταξιδιού
Στάχτη ή οστά?
Υπερβολική θερμότητα ή η φυσική σήψη της γης
Τι είναι καλύτερο και για ποιόν
Στάχτη… η επιθυμία που δεν πραγματοποιήθηκε και τώρα χάνεται στην ατμόσφαιρα
Οστά… ορίζουν την τρομακτική μας υπόσταση και παντοτινή μας παρουσία
Το σύμπαν τα δέχεται όλα… έτσι τουλάχιστον το εξηγούμε εμείς
Ο σταυρός του καθενός μας είναι το φέρετρο που σηκώνουμε στις δικές μας πλάτες μέχρι να κουραστούμε και να ξαπλώσουμε μέσα
Το ταξίδι μας μέσα στην αιωνιότητα ήταν σε μονόκλινο
Μη το ξεχάσεις ποτέ αυτό
Μονόκλινη ζωή
Μονόκλινη γέννα
Μονόκλινο τέλος
Μονόκλινο ταξίδι
Ας αποκτήσουμε λοιπόν την ευλογία του απαιτητικού στους εαυτούς μας
Ποιόν θέλουμε δίπλα μας
Γιατί τον θέλουμε δίπλα μας
Ως τι τον θέλουμε δίπλα μας
Μέχρι πότε
Μέχρι που
Το πάντα είναι για μας μόνο
Το πάντα είναι η μονάδα
Καλή συνέχεια
Το ταξίδι είναι απέραντα παντοτινό
Και φως και σκοτάδι
Η μονοτονία έχει κούραση και πλήξη
Όλα έχουν τελικά την εξήγηση τους.
Καλή εβδομάδα φίλοι μου!
Μόνο αυτή η αγωνία
Τι θα σωθεί από τη μνήμη
Τι θα μείνει από την αγάπη
Ποιες λέξεις θα σωθούν και ποιες θα συνεχίσουν να υπάρχουν
Θα υπάρχει ομιλία
Θα υπάρχει χαμόγελο και δάκρυ
Εμείς πάντα θα γνωρίζουμε
Το καθαρτήριο θα είναι για τις πράξεις ή για τα συναισθήματα
Ένα σύννεφο στο φως γεμάτο από τη μουσική της σιωπής ?
Η περιέργεια διώκεται ή επιβραβεύεται …?
|
|
|
|
Δεν βρέθηκαν σχόλια. Γίνε ο πρώτος που θα δημοσιεύσει |
